Lectio Divina w 5 krokach

Rozpoczynamy świadomym stanięciem w obecności Bożej oraz modlitwą do Ducha Świętego. Prosimy Go o pomoc w rozważaniu Słowa – niezbędną w kontakcie z tekstem natchnionym – aby móc odczytać sens Słowa i jego przesłanie dla nas, doświadczyć Bożej obecności lub też wiernie trwać przy Bogu nawet mimo braku duchowych „wrażeń”.

Jego lektura jest bowiem owocna tylko wtedy, gdy Duch Boży ożywia tego, który czyta. To zaś domaga się od czytającego postawy uległości, ubóstwa i pokory. Jeden z autorów napisał, że z Duchem trzeba postępować jak z gołębicą, która tym bardziej się do nas przybliży, im bardziej będziemy spokojni, wytrwali, ulegli w oczekiwaniu. Taka uległość Duchowi jest potrzebna, aby nie czytać Pisma św. jako martwej litery i nie popaść w dociekania czysto intelektualne.

Później następuje

LECTIO (łac. – czytanie): czytanie danego fragmentu tekstu biblijnego, Uważne, nawet kilkakrotne, może być (lepiej) półgłosem, cierpliwe, jako słowa samego Boga, z wiarą – jakby dyktował go dla Ciebie Duch Święty. Patrzymy na sytuację ukazaną w danym fragmencie, osoby, słowa, relacje.
Lectio to czas słuchania słów, które Bóg mówi do Ciebie. Nie jest jeszcze teraz ważne, czy rozumiesz. Wpisz święty tekst w siebie, w swoją wyobraźnię, uczucia, myśli, niech zacznie żyć w Tobie.
„Słuchajcie słowa, które Pan mówi do was” (Jr 10,1)
„Kto jest z Boga, słów Bożych słucha.” (J 8,47)

MEDITATIO (łac. – badanie, sięganie do głębi sensu słów): rozmyślanie nad przeczytanym słowem, podczas którego staramy się dogłębnie zrozumieć święty tekst.

Ze swojej strony musimy sami zapytać Boga: „Co chcesz do mnie powiedzieć przez przeczytane słowo?” Badamy, które słowa, zdania, przykuwają naszą uwagę, budzą jakąś reakcję emocjonalną (także nieprzyjemną), które okazują się ważne i cenne. Szczególnie przyglądamy się tym fragmentom, których wymowy do końca nie rozumiemy, lub w których nie potrafimy w danym momencie uchwycić Bożego przesłania. Może być bowiem w nich coś wyjątkowego, na wzórskarbu ukrytego w roli(Mt 13, 44), co zrozumiane będzie w późniejszym czasie.
Medytacja polega na otwarciu się na przekazywaną nam przez Boga prawdę, na nieskończone misterium, które nas całkowicie przerasta, bo sięga głębi samego Boga.
Czasem w sercu pojawia się światło, odsłania się to, co dotychczas było przed nami zakryte.
«Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli». (J 8,31)
Na tym etapie możemy powiązać Słowo lub zdanie, które nas dotyka z jakimś innym Słowem Pisma, które przychodzi nam na myśl.

ORATIO (łac. – modlitwa): modlitewna odpowiedź serca na to, co dane było osobiście doświadczyć w czytaniu i medytacji. Może będzie to modlitwa wyznania – gdy wyznajemy Panu, co w nas uczyniło to słowo. A może modlitwa wielbienia, przeproszenia lub prośby.

„Głos mój się wznosi do Boga i wołam,
głos mój – do Boga, by mnie usłyszał.” (Ps 77,2)

CONTEMPLATIO (łac. – wpatrywanie się – kontemplacja): Trwanie przy Bogu całym sobą, nie tylko rozumem, ale i sercem. Chłonięcie Bożego słowa, nasycanie się byciem-przy-Bogu.

„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.” (J 14,23)

ACTIO (łac. działanie): Czynienie tego, co rozpoznaje się jako Bożą wolę.

„Nie każdy, który Mi mówi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 7,21)
„Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.” (Mt 7,24-25)

Aby owocnie przeżyć czas modlitwy Lectio Divina, potrzeba na nią dziennie wygospodarować minimum 30 minut, w miejscu i czasie sprzyjającym spokojnym rozważaniom.

Podziel się